Het was bijzonder te zien op de training van Federer dat hij precies dezelfde oefeningen doet als wij die trainen…..Bij het spreiden van de backhand is het wat minder goed te zien.

 

 

 

Het is leuk om Federer op tv te zien, maar een bijzondere ervaring om hem nu eens in het echt aan het werk te zien. Vorige week donderdag was ik in de gelegenheid om hem te zien trainen.Ik had aardig wat video’s gemaakt om te kunnen ontdekken of hij vanaf zijn achterste been speelt. Bij de forehand is dat vaak het geval en bij de backhand is het meer een uitzondering en dan met name als hij teveel onder druk staat.

 

 

Wil jij het echte tennisgevoel ervaren?

Voor degene die mijn eerste blog niet hebben gelezen verwijs ik naar: http://bit.ly/NeBxlX. Een aanrader voor de theorie achter IK Tennis.

In dit blog wil ik het hebben over het ervaren van het echte tennisgevoel en dit gevoel kun je niet met een andere methode leren. Simpelweg omdat je dan feitelijk altijd met dingen buiten jezelf bezig houdt. De bal is de baas over jou en dat wil jij toch niet? Het echte tennisgevoel kun je ervaren door een correcte techniek te leren en de juiste houding aan te nemen.

Stap 1 is het aanleren van een correcte techniek:een techniek dusdanig ontwikkelen dat je feitelijk je tenniscoach niet meer nodig hebt. Dat is dan ook mijn doel: jou niet afhankelijk van mij maken. Als je op een andere manier les krijgt is de kans groot dat telkens al een een technische foute techniek gecorrigeerd moet worden. Je moet iets meer door de knieen, of zelfs nog dieper door de knieen, 5 graden meer indraaien en nog meer gekke aanwijzingen die spijker nog kop slaan.

Van mijn tenniscoach heb ik een methodiek geleerd waarbij je foutloos en automatisch de ballen over het net slaat. Kijk maar eens heel nauwkeurig naar de tennistopspelers als ze een bal niet mogen missen:

http://www.youtube.com/watch?v=luAB5txott0

Als je goed kijkt spelen ze dan vanaf hun achterste voet.

Lichaam en geest zijn EEN
Wij gaan ervan uit dat lichaam en geest een symbiotische eenheid zijn en dat derhalve het lichaam ook vanuit die eenheid moet bewegen. Aangezien ik zelf de techniek onder de knie heb gekregen, ben ik zelf ervaringsdeskundige en kun je door logisch na te denken zien op welke wijze er les gegeven wordt en tot de conclusie komen wat nu de juiste wijze van doceren is.

Als je goed kijkt op een tennisvereniging dien je te kijken naar de goede spelers en wat zij doen en niet naar wat 90% doet. Wat 90 % doet van de tennisser is niet “het echte tennis”. Goede tennissers oefenen op hun slagen, spelen vaste patronen en gaan daarna pas het in een partij spel toepassen.

De Juiste Oefenhouding
Om het “echte” tennis te leren heb je een bepaalde houding nodig. Ik noem dit de oefenhouding. Als je bijvoorbeeld je forehand traint laat je een slag die te moeilijk is, gewoon even lopen of je loopt bijvoorbeeld om je backhand heen. Je stopt de rally en speelt de bal weer op zodat je trainingsmaatje ook goed kan oefenen. Help elkaar om beter te worden en kom samen tot groei!

Om de techniek te leren is meestal wekelijkse training benodigd. Je dient constant aan je beweging te werken totdat alle onnodige bewegingen verdwenen zijn.

Na het onder de knie krijgen van de techniek wil nog niet zeggen dat je gelijk toernooien gaat winnen. Na de techniek moet je spelpatronen gaan leren waardoor je in wedstrijden zo vast als een huis wordt en je je tegenstander van links naar rechts kan laten lopen. Feitelijk begint tennis pas nadat je de beweging onder de knie hebt.

Als bonus hierbij nog het filmpje dat ik op mijn website www.iktennis.nl heb staan:

De volgende blog gaat over de samenhang tussen techniek en gezondheid…….

Meestal geef ik niet de theoretische achtergrond van de tennismethodiek. Het is echter wel handig om bewust te zijn wat je traint en vooral waarom en waarvoor je traint:

De training fundamentals van IK Tennis heb ik geleerd van tenniscoach, schrijver en universitair docent Felix Kaplan. Felix Kaplan (1946) groeide in de jaren zestig uit tot een toptennisser. Hij was vier jaar lang tenniskampioen van zijn geboorteland Litouwen en na zijn gedwongen emigratie speler van het Israëlische Davis Cup-team. Nationaal kampioene Nicole Muns Jagerman was zijn grootste succes. Spelenderwijs ontwikkelde hij zijn eigen tennisfilosofie geschikt voor de beginnende tenniser alsmede de prestatieve tennisser.

Dit zijn de fundamentals:

■Train één en dezelfde slagbeweging
■Laat je voeten het werk doen
■Probeer niét om de bal koste wat kost over het net te slaan.

Eén beweging

De arm waarmee men slaat moet in die positie worden gebracht van waaruit maar één beweging mogelijk is. Er is dus maar één forehand beweging en één backhand beweging. Zonder varianten en dus zonder keuze voor verschillende mogelijkheden van de slagbeweging, maar niet als een beperking in de keuze van later aan te leren slagen als slices, spin, volley!

Hoe kan een tennis-speler deze eenvoud bereiken?

Eenvoudiger dan sommigen denken! Door het accent te leggen op zo gevarieerd mogelijk voetenwerk! ‘Bindt’ het lichaam nauwkeurig aan de bal, plaats het lichaam precies achter de lijn van de bal die naderbij komt. Vinden de voeten steeds de juiste plek, dan kan een slagbeweging tot op de millimeter worden herhaald.

Waarom telkens exact dezelfde slag?

Elke aanpassing van de arm waarmee men een forehand of backhand uitvoert is (voor onze hersenenen) veel moeilijker en kost veel meer energie, dan aanpassing van het voetenwerk.

Met de methode Kaplanetics train je zodanig dat je lichaamsmassa en je voetenwerk volledig in dienst staan van de arm waarmee men slaat. Als het ware ‘bindt’ de speler de bal aan zijn lichaam, en daarbij wordt ook zijn/haar zelfvertrouwen met elke slag groter.

Het beste resultaat met deze manier van spelen is te bereiken als de speler tijdens de slagbeweging het lichaam volledig stil houdt. Zijn voet zo stevig op de grond plaatst dat het denkbeeldig op de wortel van een hele stevige boom lijkt.

Dit principe is niet nieuw; de beste spelers van de wereld passen het toe als ‘big points’ moeten worden gespeeld: Nadal, Federer of Djokovich lijken bevroren te raken. Dat maakt mogelijk dat ze tijdens cruciale spelmomenten nagenoeg foutloos gaan spelen.

Het ziet er soms zelfs bijna karikaturaal uit. Bij het slaan van bijvoorbeeld een forehand tillen ze hun linkervoet op! Er ontstaat dan een beweging die gebruik maakt van de verticale lichaams-as. Ze spelen deze slagen niet door hun lichaamsgewicht door de bal heen te bewegen. Ze laten hun lichaamsgewicht roteren om deze as. Er ontstaat een slag die in perfect evenwicht wordt uitgevoerd.

Keer op keer voeren ze met ogenschijnlijk gemak de ene na de andere ideale slagarmbeweging uit. Tegen alle traditionele ideeën over het aanleren van een forehand, is hun lichaamsas enigszins schuin naar achteren gericht. En juist deze naar achteren gerichte lichaamshouding zorgt dat hun forehand een ideaal en foutloze manier van tennissen mogelijk maakt.

Bovenstaande inzichten vormen de basis van Kaplanetics: schep de voorwaarden om een herhaalbare (c.q. keusloze) beweging vanuit nadrukkelijke stilstand uit te voeren. Hanteer dit basis-principe als een onderdeel van de tennistraining dat de hoogste prioriteit moet krijgen.

NB!
Het leerdoel is dus niet de bal over het net slaan, maar eindeloos de basale, keusloze en herhaalbare beweging trainen.

Het brengt ons tot het wat vreemd inzicht: het precies herhalen van een slagbeweging is belangrijker dan het proberen om de bal over het net te slaan.

Al vele jaren proberen enthousiaste tennissers elke keer dat ze spelen kost wat het kost de bal over het net te slaan. Hierdoor ondermijnen ze het trainen aan een superieure techniek. Zelfs na jaren spelen, ziet hun tennis er nog ad-hoc uit. Door elke bal die op ze afkomt, steeds weer -op welke manier dan ook- over het net te willen slaan, leren ze nooit hoe ze met de
juiste techniek moeiteloos, foutloos en met een zuinige manier van omgaan met hun energie, kunnen spelen.

De drang om nu “punten te maken of te presteren” belemmert de ontwikkeling van een juiste basis-techniek volgens de methode Kaplanetics.

Met als eindresultaat een matige tennisspeler die zich op den duur niet verder kan ontwikkelen, blessure gevoelig blijkt en onzeker wordt. En dan helaas vaak vroegtijdig de tennisbaan definitief verlaat.